Paulina Sacharczuk

wargi

zimnymi wargami

na szybie zostawiasz

ust siny kontur

wyziera z niego pustka

jak z muszli

której wyrwano perłę

dwadzieścia tysięcy oddechów mniej

dwadzieścia tysięcy oddechów mniej

zagłuszyło dziś stukot

jednej pary sztućców przy kolacji

zabrało czubkami nosów czułe tulenie

tuż przez zaśnięciem

i objęcia, które ratują po nocnym koszmarze

dwadzieścia tysięcy oddechów mniej

ściska boleśnie serce

odbierając w płucach powietrze

dwadzieścia tysięcy oddechów mniej

zbudziło nagłą ciszą

ciszą w której rozbrzmiewa modlitwa

moich oczu

o twój rychły powrót