Władysław Klępka

Anioł Stróż

Nawet nie przyszło mi do głowy
że mógłbym zaprosić na kawę
Tego co nieraz zdawał sprawę
z niestosowności tej rozmowy
Gorące noce i chłodne dni
błądziły ze mną bez pamięci
On przecież wiedział co się święci
był wciąż układny – nigdy zły…

***

Kiedy dokładnie nie patrzymy
On występuje we śnie czystym
stoi zupełnie przezroczysty
a jednak czasem go widzimy
Podobno przybył z oceanu
gdzie ciemny tlen tłoczy bąbelki
i uruchamia żywioł wszelki
stąd wiersz ten w formie jest peanu

Władysław Klępka

tetrastychy

Wiatr targa drzewami na wzgórzach
alert świadczy jeszcze nie burza
dzieją się cuda wieść radosna
głosi zakwitła w rękach róża

*

Noc zanurzona w gęstej mżawce
w chodniku wyrwa woda stoi
deszcz cicho dzwoni nuty stroi
facet pod datą śpi na ławce

tanka

Tasuje gwiazdy
ten roztańczony wieczór
Tu stary księżyc
tankuje światło nocy
toni nadając fale

*

Noc się dopełnia
mówią że wilczy księżyc
krwawo rozprawia
Stąd słychać wycie zwierząt
jakby na zamówienie

*

Las pożarł ciszę
w poszeptach korzenie drzew
Noc bez powrotu
przesyła kod westchnienia
echo tego nie słyszy

*

Po ciszy burza
przetoczyła się gwałtem
po okolicy
Pozostały tu ślady
pisane łzami nocy

*

Dziś blisko księżyc
czyżby był w perigeum
Doprawdy nie wiem
ogromniasty jak balia
mokry jest po kąpieli

*

Lot dzikich gęsi
głośno gęgają w stronę
zachodu słońca
Jesień ozłaca skrzydła
na przelotne spojrzenie

Władysław Klępka

Winobraniowa muzyka

Przesącza się jak wino słodzi
by zdobyć płynność w rytmie godzin

I znów porywa nas jak Szopen
księżyc z kotem leżą za płotem

Chodź bracie wypij tu dziś z nami
znalazłeś się między wierszami

Pamiętaj trzeba uczcić święto
czas winobrania znów poczęto

Zamknięta przestrzeń

Uciekam w przestrzeń
na odludziu zamkniętą
i nie wiem dokąd zmierzam
w tym przelocie

Klnąc przy tym siarczyście
gdy czarne skrzydła diaska
unoszą gdzieś w nieznane
przepaści krocie