Marcin Stefaniak

***

Nie udzielam odpowiedzi w czerwonym

świetle zamykam pytanie o głębokość powietrza

zasięg światła białego, nierozszczepionego

jeszcze umysłu przed słowem,

graficzną pętlę kręgów

kiedy już uwolnione

namalują dźwiękiem

odpłyną z falą poza,

w nie odpowiedzi na pytanie jednak siedzę

nad rzeką czekam aż przepłynie

we mnie zachwytem, zdefiniowany

kwantem, pulsarem nieba z nieba

z ciebie

Dreszcz

twoje żółte palce zaczynają szarpać

blusa z delty,

o dziewczynie

dreszcz

nie o śmierci,

o jej życiu w domu lalek,

o nadmiarze złej miłości,

o przemianie złota w piasek

Nicość

Piękna przestrzeń,

genialna uporządkowana elementarna doskonałość,

z pauzą przed kreacją,

czekając momentu uwolnienia embrionu wszechświata

łzy z opcją życia