Rozważania liryczne dojrzałej kobiety

W tomie są też wiersze poświęcone wnukom (Gram), rodzeństwu (Foremka), rodzicom, a także synom: Krzysiowi, Mirkowi, Robertowi (Podróż mojego życia). Sama o sobie pisze zaś w wierszu Gram:

Moje role dramatyczne

życie reżyseruje według własnego uznania

Jestem starą kobietą z bogatym doświadczeniem

więc nie powinnam dawać nikomu rad

I dalej:

Szłam zawsze własną drogą

a moja droga dobiega końca

– konkluduje poetka. 

W tomiku przeplatają się momenty zachwytu nad życiem z chwilami smutku związanymi ze świadomością przemijania i nieuchronnego końca:

Stało się to co było niemożliwe

a świat będzie trwał

może nawet piękny bez nas;

Tomik zawiera akcenty związane bezpośrednio z życiem poetki, np w wierszu Jak przez sen – miasto dzieciństwa z czułością sięga K. Jarosz-Rabiej do lat dzieciństwa spędzonych w Zielonej Górze, mieście „z dobytkiem, przybytkiem i ubytkiem”, jak pisze. Lizaki koguciki ze sklepiku „U Rumuna” wywołują u niej miłe wspomnienia. Z przeszłych zdarzeń niemało uwagi poświęca pamięci zmarłym bliskim oraz znajomym przyjaciołom (Na mych bliskich sercu przyjaciół). Lubiła ciszę to wspomnienie nieżyjącej matki czy też w utworze Ona przychodzi niespodzianie – śp. męża. Każdy wiersz jest dedykowany konkretnej osobie i pomimo wielu pożegnań z tymi, których już wśród nas nie ma, autorka stara się zachować okruchy nadziei. W utworze Pióro pisze wiersz na niebie poetka deklaruje:

…ciągle jeszcze wierzę

W sprawiedliwość

Na tym

i na tamtym świecie.

Podsumowując, trzeba zauważyć, że tomik jest bardzo osobisty. Poetka zaznacza w nim ważność relacji zarówno rodzinnych, jak i przyjacielskich. Wspomina dobre momenty spędzone z przyjaciółmi, którzy byli lub są istotni w jej życiu. Pomimo niejednokrotnie przewijającego się między wersami smutku i żalu, są w tomiku akcenty optymistyczne, a nawet nieco humorystyczne, jak we wspomnianym otwierającym tomik wierszu Bezwarunkowo:

Kocham was panowie

takie kochanie wychodzi na zdrowie

póki jeszcze czas, kocham was.

Bardzo poetycko brzmią w tomiku tytuły poszczególnych utworów. Dodam, że uzupełniony został tomik rysunkami – rycinami autorstwa Jerzego Fedry, na okładce umieszczono pastel Pożegnanie z latem. Ujęty w książce osobisty i wewnętrzny świat poetycki autorki, jej rozterki i rozmyślania mogą stać się inspiracją dla młodszych pokoleń zarówno czytelników poezji, jak i dla piszących.

Anna V. Szewczuk