Urodzony w 1926 roku w Bielsku – grafik i malarz, przedstawiciel krakowskiej szkoły grafiki warsztatowej, specjalizuje się w metaforycznej wizji rzeczywistości. Wieloletni wykładowca i profesor krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Podczas okupacji niemieckiej uczył się w Kunstgewerbeschule w Krakowie. Zaraz po wojnie studiował malarstwo u prof. Eugeniusza Eibischa i grafikę pod kierunkiem profesorów Andrzeja Jurkiewicza, Ludwika Gardowskiego i Konrada Srzednickiego w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1945-1949), następnie odbył dwuletni staż w Akademie Výtvarných Umění w Pradze (1949-1951). Dyplom uzyskał w roku 1955.
Przez ponad 30 lat prowadził pracownię drzeworytu w krakowskiej ASP, w roku 1990 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Na uczelni pełnił różne funkcje programowe i organizacyjne, w tym dwukrotnie funkcję prorektora w latach 1972-1975 i 1984-1987.
Od roku 1951 bierze udział w wystawach ogólnopolskich, regionalnych oraz w wystawach grafiki polskiej za granicą, m.in.: w Belgii, Holandii, ZSRR oraz Rosji, Danii, Norwegii, NRD, na Kubie i Węgrzech, w Austrii, Czechosłowacji, Wenezueli, Urugwaju, Meksyku, Francji, Jugosławii, Bułgarii, Szwecji, Szwajcarii, Turcji, Japonii, Finlandii, Algierii, Tunezji, Islandii, Hiszpanii, RFN, Kanadzie i USA. Pokazał ponad 30 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, stając się jednym z cenionych reprezentantów nurtu metaforycznego grafiki warsztatowej, wykonywanej w tradycyjnych technikach, które same w sobie są przedmiotem autotematycznej gry z wielkim obszarem historii grafiki. Punktem wyjścia dla jego twórczości graficznej bywały często dzieła i motywy literackie, jednak swobodna inspiracja materią literacką prowadziła do przedstawienia własnej, onirycznej wizji, w której można dostrzec również nawiązanie do surrealizmu.
Zajmował się również ilustracją książkową oraz opracowaniem graficznym wydawnictw. W latach 1960-1980 wraz z żoną Krystyną Bunsch-Gruchalską zaprojektował serie kart do gry, które następnie weszły do kanonu polskich wzorów kart.
Uprawia jednocześnie sztukę ekslibrisu, a także realizuje unikatowe książki autorskie.
Jest ponadto autorem wielu publikacji o charakterze teoretycznym i podręcznikowym.
Jego prace znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie i Warszawie, Muzeach we Wrocławiu, Bydgoszczy, Lublinie, w Bibliotece Jagiellońskiej, Bibliotece Narodowej w Warszawie, Muzeach w Skopje i w Pradze, Muzeum Miedzi w Legnicy i Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także w kolekcjach prywatnych polskich i zagranicznych.
Otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia, a w roku 1993 za „wybitne zasługi dla kultury polskiej” został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.